Taka lama

Wpisów z Peru i Boliwii było sporo, ale lama zdaje się wystąpiła tylko raz. A w pewnych rejonach są to zwierzęta dość popularne. Głównie występują jako południowoamerykańskie odpowiedniki owcy, bo dają skóry, mięso i wełnę. Bywają też zwierzętami jucznymi, czyli można zaryzykować twierdzenie, że lama to połączenie owcy i osła.

Zwierzęta podobne do lam, które napotykaliśmy w Ameryce południowej, to alpaki i gwanako. Są jeszcze wigonie, ale już nie pamiętam, czy je widzieliśmy. Oprócz lam tylko alpaki są hodowane. Wigonie (przodkowie alpak) i gwananako (przodkowie lam) żyją dziko. Wszystkie należą do wielbłądowatych i szacuje się, że wielbłądy oraz lamy i spółka zaczęły różnicować się 25 mln lat temu.

Mimo, że lamy słyną z plucia, my nie zostaliśmy potraktowani w ten sposób.

Lubie!
0

Ten moment

Machu Picchu

O Machu Picchu już pisałem. Powyższe zdjęcie powstało gdy już kończyliśmy oglądać miasto Inków. Miejsce, w którym byliśmy, dawało klasyczny widok i oczywiście zrobiłem tam kilka zdjeć. Wiadomo – aparat cyfrowy daje możliwość pstrykania, więc zawsze wypróbuj się kilka wariantów danego ujęcia, by potem wybrać najlepsze.

I wtedy nagle pojawiła się lama. Nie wiem, co ona tam robiła, zapewne służyła do tego samego, do czego niedĹşwiedĹş w Zakopanem. Ale że właściciela nie było, nie musiałem się przejmować ewentualnymi roszczeniami i wykorzystałem niecnie obecność zwierzęcia.

Lama w oczywisty sposób kojarzy się z Ameryką Południową, w szczególności z Peru oraz Boliwią. Trzeba pamiętać, że ma ona kilku kuzynów. Nie mówię tu o wielbłądach, które są jej dalszymi kuzynami, ale o alpakach, wikuniach i guanako (te ostatnie udomowiono i tak powstały lamy).

Ta lama pojawiła się nagle, skubnęła trawy i dość szybko zniknęła. Nie miałem wiele czasu, by przygotować się do zrobienia zdjęcia, dlatego też nie jest ono doskonałe technicznie. Decyzja była prosta – przymknąłem przysłonę, żeby wydłużyć głębie ostrości, pomanwrowałem sobą (bo „modelką” się nie dało), by złapać lamę oraz miasto i pstryknąłem. Obiektyw był w miarę szeroki (28 mm), ale nie dość, by łatwo było objąć wszystko. Z kilku zdjęć jedynie to się nadawało, choć czas wyszedł 1/20 sekundy.

Jaki morał z tej sytuacji? Banalny, ale niech będzie – trzeba zawsze zachować zimną krew, bo nie nie wiadomo, co się przytrafi. Po drugie, warto trenować różne warianty wcześniej, by w takiej chwili nie tracić czasu na zastanawianie się. Warianty techniczne (przysłona, czas, czułość itp) by zdjęcie wyszło oraz kompozycyjne, żeby było przyjemne dla oka.

Lubie!
0