Jadą

W drodze do Siem Reapu

To był czas żniw, żniw ryżu. Widać to jasno na zdjęciach zrobionych troszkę wcześniej i troszkę później. Pola to już w większości rżyska, ale niepuste – leży i pewnie jeszcze schnie ścięty ryż, gdzieniegdzie stoją kopki zżętego zboża.

Ale wątpię, żeby młodzieńcy ze zdjęcia jechali gdzieś specjalnie na akcję-żniwa. Ludzie jak to ludzie – podróżują, przemieszają się, jeżdżą, chodzą. U nas wygląda to inaczej, bo prawie każdy ma samochód, a jak nie, to jedzie pociągiem czy autobusem. Tam w migracji obowiązuje wolna amerykanka. Wszystko, co się przemieszcza i da się tam umieścić człowieka, może być wykorzystane do podróżowania.

Lubie!
0

Skąpane w słońcu

Machu Picchu

Jak już pisałem, Machu Picchu powitało nas skąpane we mgle i deszczu. W zwiedzaniu jakoś to szczególnie nie przeszkadzało (byliśmy przygotowani na wilgoć, a zimno nie było). Owszem mgła utrudniała obejrzenie miasta w całości, ale i też dodawała uroku. W końcu jednak opary się rozpierzchły, a w pokrywie chmur zaczęły pojawiać najpierw szpary, potem wyrwy.

Jednak zanim słońce mogło dotrzeć do nas bez przeszkód, po prostu oświetlało ruiny nieco mdłym, ale jednak blaskiem. Blask zanikał, intensywniał, ale w końcu zaczęły pojawiać się momenty, że osłona z chmur przepuszczała promienie słoneczne bez przeszkód. I właśnie jedną z takich chwil utrwaliłem na dzisiejszym zdjęciu.

Lubie!
1

Empanady

Indianka i pierożki

We wpisie Miara postępu wspominałem o empanadach, jako o jedzeniu charakterystycznym dla Argentyny. A zapomniałem o Peru! Oto dowód: Indianka z Cuzco niesie właśnie empanady. Gdyby kogoś to zdjęcie nie przekonywało, zapraszam do zapoznania się z przepisem na empanady mięsne.

Lubie!
0